“ အင္း.....ဟင္း.....ဟင္း....အင္း......ဟင္း.....” ဝမ္းေခါင္းထဲမွ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲညီးညဴသံႀကီးကိုၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ ေက်ာ႐ုိးထဲ စိမ့္ကနဲျဖစ္ကာ
ၾကက္သီးေမြးညင္းထသြားရသည္။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ေနရာက
ပုဂၢလိကေဆးခန္းအႀကီးစားႀကီးတစ္ခု။
ေဆး႐ုံေဆးခန္းလိုေနရာမွာ ညအခ်ိန္မေတာ္ ညီးညဴသံႀကီးကို
အမွတ္မထင္ၾကားလိုက္ရေသာ ဖိုးေဇာ္မွာ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထသြားရျခင္းပင္။
ႏိုက္ဂ်ဴတီက်သျဖင့္ တတိယထပ္အခန္းမွ
လူနာတစ္ေယာက္ကို ဒရစ္ပုလင္းလဲခ်ိတ္ေပးၿပီး ျပန္အလာတြင္ ဓာတ္ေလွကား
ေဘးတစ္ဖက္ရွိ ေလွကားထစ္မ်ားဘက္ဆီမွ ထိုညီးညဴသံႀကီးကို
ဖိုးေဇာ္ၾကားလိုက္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အကူသူနာျပဳရာထူးျဖင့္ ထိုပုဂၢလိကအထပ္ျမင့္ ေဆးခန္းႀကီးမွာ အလုပ္လုပ္ေနေသာ
ဖိုးေဇာ္မွာ လုပ္သက္ ႏွစ္ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့သည့္တေလ်ာက္ ထိုသုိ႔ အခ်ိန္မေတာ္
ညီးညဴသံႀကီးကို ပထမဆုံးစၿပီး ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္ဝင္စားစိတ္က တစ္ဖက္၊
ထိတ္လန္႔စိတ္က တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိုညီးညဴသံ ၾကားရာဆီသုိ႔ ဦးတည္ေလွ်ာက္လာမိသည္။
ဓာတ္ေလွကားေဘးရွိ ပုံမွန္ေလွကားထစ္မ်ားအတိုင္း ဖိုးေဇာ္ ေျခသံတိုးတိတ္စြာ
ဆင္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ေလွကားတစ္ထစ္၊ ႏွစ္ထစ္၊ သုံးထစ္မွ သည္
ေလွကားတစ္ေကြ႕ဆီသုိ႔ ဖိုးေဇာ္ေရာက္လာသည္။ “ အင္း......ဟင္း.....ဟင္း.....”
ညီးညဴသံကို ျပတ္ျပတ္သားသားထပ္မံၾကားလိုက္ရသည္။
ဖိုးေဇာ္ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္မ်ား က်ေအာင္ပင္ ထိတ္လန္႔ သြားရျပန္၏။
ဒါေပမယ့္ သိခ်င္၊ ျမင္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေရွ႕သုိ႔ဆက္ ဆင္း လာမိျပန္သည္။
ေနာက္ထပ္ေလွကားအေကြ႕တစ္ခုသုိ႔ အေရာက္တြင္ေတာ့ ဖိုးေဇာ္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို
မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ အစြယ္ေဖြးေဖြး ဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထား ၿပီး
႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ သ႑ာန္တစ္ခုကို ျမင္ရေလမလားဟု ထင္ခဲ့မိေသာ ဖိုးေဇာ္မွာ
သူျမင္ေတြ႔လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္း ေၾကာင့္ အံ့ၾသသြားခဲ့ရသည္။ သူ၏
ေရွ႕ေလွကားေထာင့္ခ်ဳိးၾကမ္းျပင္ထက္တြင္
နံရံကိုေက်ာမွီထားကာ လူးလြန္႔ညီးတြားေနေသာ မိန္းမပ်ဳိတစ္ေယာက္ႏွင့္
ေလာကႀကီးကိုေမ့ကာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနေသာ လူငယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တုိ႔
သဘာဝရဲ႕ အႏူးအညံ့ အညင္သာဆုံးေသာ အရသာတစ္ခုကို
ဖန္တီးစားသုံးေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကို လုံးဝလ်စ္လ်ဴ႐ႈထားၾကေသာ စုံတြဲက ကာမဆိုေသာ အရသာႏြံမွာ
ေမ်ာခ်င္တိုင္း ေမ်ာေနၾက သည္။ ဖိုးေဇာ္မွာ ယခုမွပင္ သူၾကားခဲ့ရေသာ ညီးညဴသံ၏
ျဖစ္တည္ရာကို ျပတ္သား
ရွင္းလင္းစြာ
ျမင္ေတြ႔ၾကားသိခြင့္ရၿပီျဖစ္ ၏။ ေကာင္မေလးထံမွ မခ်င့္မရဲညီးတြားသံက
ဖိုးေဇာ္ကို အစက ထိတ္လန္႔ေစခဲ့ေပမယ့္ ယခုေတာ့ ရင္ဖိုစိတ္လႈပ္ရွားေစရ သည္။
ေလွကားေထာင့္မွာ မီးေခ်ာင္းေကြးေလးတစ္ေခ်ာင္း တပ္ဆင္ထားျခင္းေၾကာင့္
ကာမႏြံထဲနစ္ေမ်ာေနၾကေသာ စုံတြဲကို ဖိုးေဇာ္အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။
ေကာင္မေလးက အခန္း(၂၀၇)မွ အဘြားအိုကို လူနာေစာင့္ေပး ေနေသာ အိမ္ေဖာ္
ေကာင္မေလးမွန္း ဖိုးေဇာ္ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွတ္မိလိုက္သည္။ ေကာင္ေလးကိုေတာ့
ဖိုးေဇာ္မျမင္ဖူး။ အခန္းနီးနားက လူနာေစာင့္ လူငယ္အခ်င္းခ်င္း ျမင္ၾကေတြ႔ၾက
ခ်စ္ၾကႀကိဳက္ၾကဟန္ တူေလသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္စုံတြဲရဲ႕ ကာမဆက္ဆံဖုိ႔
စိုင္းျပင္းေနၾကပုံက ဖိုးေဇာ္ကို တစ္မ်ဳိးေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားေစရ သည္။
အထိအေတြ႔၊ စိတ္ခံစားခ်က္တုိ႔ အထူးျပင္းထန္ ခံစားလြယ္ေသာအရြယ္မုိ႔
ကာမဆက္ဆံၾကခ်ိန္၌လည္း ညင္သာႏူးညံ့ မႈ၊ ၾကင္နာမႈမ်ားရွိေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔
တစ္ေယာက္ အသားခ်င္း၊ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း၊ လိင္အဂၤါခ်င္း ထိေတြ႔ႏိုင္သမွ်
ထိေတြ႔ထားၾကၿပီး အဆက္မျပတ္၊ အငမ္းမရ လႈပ္ရွားလိုးေဆာ္ေနၾက၏။ “
အီး.....အင္း.....ဟင္း....ဟင္း.....လုပ္.....လုပ္.....သြက္သြက္လုပ္ပါ အကိုရယ္...... အ... ဟင့္.....အ.... .ျမန္ျမန္.....အ....အိ....အ.....အေမေရ....အ....အီး....ဟင္း....”
ေကာင္မေလးမွာ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ျပတ္ထြက္လုမတတ္ကိုက္ကာ ေကာင္ေလး၏
ေဆာင့္လိုး၊ ႀကိတ္လိုး ေနမႈကို လူးပ်ံေနေအာင္ခံရင္း ကာမဆႏၵေတြ
အဆုံးစြန္ေရာက္ရွိသြားပုံရ၏။ ေကာင္မေလး တဆတ္ဆတ္ခါ၍ ၿပီးသြားသည့္ ခဏမွာပင္
ေကာင္ေလးကလည္း တအီးအီး တအားအားျဖင့္ ႀကိတ္ေအာ္ရင္း ဖင္ႀကီးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္
ေကာင္မေလးေပၚဖိ ေမွာက္ကာ ၿငိမ္သက္ သြားသည္။ ေလွကားေကြ႔အကြယ္မွာ
ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိေသာ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ အခုမွသတိျပန္ဝင္ လာသည္။
ကာမစိတ္ခ်စ္စိတ္မႊန္ေနၾကေသာ စုံတြဲကေတာ့ ေဆး႐ုံကို တည္းခိုခန္းဟု
မွတ္ထင္ထားသည္လား မသိ။ ဖိုးေဇာ္ ေျခသံဖြဖြနင္းၿပီး အေပၚျပန္တက္ကာ
ဓာတ္ေလွကားျဖင့္ ေအာက္ထပ္သုိ႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ လူနာေစာင့္တန္း
လ်ားမွာ ခဏဝင္လွဲၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္သည္။
အေရးေပၚလူနာတုိ႔၊ ေဆး႐ုံမွ ထူးျခားျဖစ္စဥ္တုိ႔လည္းမရွိသျဖင့္
ဖိုးေဇာ္ ေအးေအးသက္သာျဖင့္ပင္ ထိုတစ္ညကို ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ခ်စ္ရည္လူးပြဲက
ဖိုးေဇာ္၏အာ႐ုံထဲတြင္ ရစ္ဝဲလည္ လည္ျဖစ္ေနေလရာ မ႐ိုးမရြထၾကြလာေသာ
စိတ္ဆႏၵတုိ႔ကို မနည္းပင္ထိန္းခ်ဳပ္ေနခဲ့ရ၏။ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ သက္ျပင္း
အခါခါခ်ရင္းျဖင့္ပင္ ႏိုက္ဂ်ဴတီ ညတစ္ညကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါေတာ့၏။
“ ဖိုးေဇာ္ေရ....စတိုခန္းထဲမွာ ထိုးေဆးပုံးေတြရွိတယ္ အဲ့ဒါစာရင္းသြားလုပ္ထားလုိက္....မနက္ျဖန္
ကုမၸဏီက ေဆးအဝင္ေရာက္လာမွာ.....” “ ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာ...” ေဒါက္တာဝင္းေမာင္
ခိုင္းသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ စတိုခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ စတိုခန္းေခ်ာင္က်က်ဘက္တြင္
ရွိေနေသာ ထိုးေဆးပုံးေတြကို ဖိုးေဇာ္ စစ္ေဆးေနလိုက္သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္
အခန္းထဲသုိ႔ လူဝင္လာသံ ႏွင့္အတူ စကားေျပာသံကိုပါ ဖိုးေဇာ္ၾကားလိုက္ရသည္။ “
ေမာင္...ရွင္းျပမယ္ သဇင္....” “ အို....ဘာမွ ရွင္းျပမေနပါနဲ႔....” “
မဟုတ္ေသးဘူး သဇင္....ဒီကိစၥ သဇင္ သက္သက္ အထင္လြဲေနတာ.....” “
စားေသာက္ဆိုင္ထဲကို ႏွစ္ေယာက္အတူတူ တြဲဝင္သြားတာကို သဇင့္မ်က္လုံးနဲ႔ ေသခ်ာ
ျမင္ခဲ့တာပါ..... ဒါေတာင္ ျငင္းခ်င္ေသးလား.....” “ အဲ့ဒါ ပါရဂူႀကီးက
စားစရာဝယ္ခိုင္းလို႔ သြားဝယ္ေပးတာ....ေမာင္နဲ႔ ေမမီက ပါရဂူႀကီး လက္ေအာက္မွာ
အနီးကပ္ သင္ၾကားေနရတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ အတူသြား အတူလာတာကလြဲၿပီး
ဘာမွပတ္သက္မႈမရွိဘူး သဇင္.....” “ ေမာင္ တကယ္ေျပာတာလား.....” “ တကယ္ပါ
သဇင္ရယ္.....ေမာင့္ကို ယုံစမ္းပါ.....” “ အို....ဟင့္အင္း....အြန္႔...ဟြန္႔....ဟြန္း....”
စကားအေျခအတင္ေျပာေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ အသံအေနအထားေျပာင္းလဲသြားၿပီး ထူးဆန္းစြာ
အသံတိတ္သြား သျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ ေဆးပုံးေတြကို ကြယ္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
အလုပ္သင္ ဆရာဝန္ ရဲထက္ႏွင့္ ေဆး႐ုံမွ အႀကီးတန္း သူနာျပဳဆရာမေလး
သဇင္မိုးတို႔ျဖစ္ေန၏။ သဝန္တိုမႈ ျပႆနာကို ႏွစ္ဦးသား လူရွင္းေသာအခန္းထဲမွာ
ဘယ္သူမွ မရွိဘူး အထင္ႏွင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လာေရာက္ေျဖရွင္းေနၾကျခင္းပင္။
သူတို႔ဆီမွ အသံတိတ္သြားျခင္းမွာ အသံမထြက္ႏိုင္ေသး၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖိုးေဇာ္
မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရ၏။ ဆရာဝန္ေလး ရဲထက္က သဇင္မိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို
မဟႏိုင္ေအာင္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ဖိကပ္ ႏႈတ္ပိတ္ထား ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
သဇင္မိုး၏ ခႏၶာကိုယ္က်စ္က်စ္ေလးကို ရဲထက္က ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲ ေပြ႔ဖက္ထားၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မက္မက္ ေမာေမာ အာသာျပင္းျပင္းျဖင့္ စုပ္ယူနမ္းေနတာျဖစ္၏။
ခ်စ္သူ အထင္လြဲစိတ္ေကာက္မႈကို အထိအေတြ႔မ်ားျဖင့္ ဖမ္းစားကာ ေျဖရွင္းေနေသာ
ဆရာဝန္ေလး
ရဲထက္၏ ပညာစြမ္းကို ဖိုးေဇာ္ ေလးစားသြားရသည္။
သဇင္မိုး ခမ်ာ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ရဲထက္၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္
တစ္ကိုယ္လုံးျပားကပ္ေနေအာင္ ေရာက္ကာ ေမးေလး ေမာ့၍ ႏႈတ္ခမ္းကို
စုပ္နမ္းျခင္းခံေနရွာသည္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သဇင္မိုး၏ သြယ္ေပ်ာင္းေသာလက္ေလးက
ရဲထက္၏ ေက်ာျပင္ ႀကီးကို ျပန္လည္သိုင္းဖက္လာ၏။ အသံတိတ္ေခ်ာ့ျမဴမႈ
အေတြ႔အထိေအာက္တြင္ သဇင္မိုးတစ္ေယာက္ ေပ်ာ့က်သာယာ သြားပုံရသည္။
အထင္လြဲစိတ္ေကာက္မႈတုိ႔ ကြယ္ေပ်ာက္သြားပုံရ၏။ ႏွစ္ဦးသား
မက္မက္ေမာေမာဖက္တြယ္ နမ္းစုပ္၍ အားရ သြားေတာ့မွ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဖယ္ခြာကာ
အသက္ကို အငမ္းမရ႐ႈ႐ႈိက္ေနၾကသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုၾကည့္ၿပီး ဖိုးေဇာ္လည္း
အသက္႐ႈမဝႏိုင္ ျဖစ္ေနရသည္။ “ ေမာင္....သဇင့္ကို ေက်ာရ႐ုံ ႀကံသြားမွာလားဟင္ ”
ခုနက ေဒါင္းတီေမာင္းတီနဲ႔ ရန္ေတြ႔ေနေလခဲ့ေသာ သဇင္မိုး၏ေလသံက ခုေတာ့
အသနားခံေနသည့္ ဟန္။ “ ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ သဇင္ရယ္.....ေမာင့္ရင္ထဲမွာ
သဇင္တစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာပါ....ဒီေန႔ သဇင္ ညေန ဂ်ဴတီထြက္ရမွာမဟုတ္လား.....အိမ္ကို ႏိုက္ဂ်ဴတီဆက္ဝင္ရမယ္ဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ထားလိုက္ေနာ္.....ေမာင္တုိ႔ ဒီေန႔ အခ်စ္ နိဗၺာန္ဘုံေလးဆီ သြားၾကမယ္ေလ.....” “ ဟြန္း....ေမာင္ေနာ္......အၿမဲတမ္း အဲ့လိုႀကီးပဲ....” “ သဇင္ရယ္.....သဇင္နဲ႔မေတြ႔ရတာ သုံးရက္ရွိေနၿပီေလ...ေနာ္....သဇင့္
အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္.....” ရဲထက္က သဇင္မိုး၏ ခါးေလးကို
ဆြဲယူေပြ႔ဖက္ကာ ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့ ခၽြဲေနသည္။ လက္ကလည္း အၿငိမ္မေန။
သဇင္မိုး၏ ခႏၶာကိုယ္ကို အစုန္အဆန္ပြတ္သပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးေနသည္။
သူနာျပဳဆရာမေလး သဇင္မိုးမွာလည္း ျငင္းဆန္ခ်င္စိတ္ရွိပုံမေပၚ။
မ်က္ေစာင္းလွလွေလး တစ္ခ်က္ ထုိးလိုက္ရင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္ကို ဖိုးေဇာ္
ျမင္ေတြ႔လိုက္ရ ေတာ့၏။ အႀကီးတန္း သူနာျပဳဆရာမေလး သဇင္မိုးတစ္ေယာက္ေတာ့
ဒီေန႔ညေနဂ်ဴတီထြက္ၿပီးခ်ိန္မွာ ဆရာဝန္ေလး ရဲထက္ နဲ႔အတူ အခ်စ္နိဗၺာန္လို႔
သူတို႔ေခၚတဲ့ ေနရာေလးမွာ သူမ၏အေသြးအသားေတြကို ေပးဆပ္ရဦးေတာ့မည္ဆိုတာ
ဖိုးေဇာ္ ေတြးမိလိုက္ပါေတာ့၏။
ဖိုးေဇာ္ ဒီေဆး႐ုံႀကီးမွာ
အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလတေလ်ာက္ ေဆး႐ုံထဲမွ အ႐ႈပ္ထုတ္ ဇာတ္လမ္း
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ၾကားသိခဲ့ရသည္။ ပုထုဇဥ္လူသားတိုင္းက
တဏွာရမက္နဲ႔ ကင္းလြတ္ၾကတာမဟုတ္ေတာ့ ပုံစံအမ်ဳိး မ်ဳိး၊ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔
ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ ေဖာက္ျပန္ ေနၾကသည္။ ဖိုးေဇာ္မွာလည္း
ပုထုဇဥ္လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္မုိ႔ တဏွာရမက္ေတြ အထူး
လႊမ္းၿခံဳေနသည့္ ထိုေဆး႐ုံႀကီးထဲမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနရသည္ျဖစ္၏။ ဖိုးေဇာ္က
အသက္(၂၅)ႏွစ္နီးပါး၊ လူေကာင္ထြားထြား၊ ကရင္ဗမာတစ္ေယာက္မုိ႔ ႐ုပ္ရည္
ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ကို မ်က္စိက်ႏွစ္သက္ေနတဲ့
မိန္းမပ်ဳိေလးေတြရွိသည္။ သူနာျပဳနာ့စ္မေလးေတြ၊ သူနာျပဳမမႀကီးေတြ အခ်ဳိ႕က
ဖိုးေဇာ္ကို အေရးေပးဆက္ဆံတတ္ၾကသည္။ ဖိုးေဇာ္က ေဆာ္ၾကည္ဘဲ ဆိုပါေတာ့။
ဖိုးေဇာ္က နယ္မွလာတာျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေနထိုင္စရာ
အခက္အခဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဆး႐ုံမွာ အလုပ္စဝင္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ
ဖိုးေဇာ္ေနထိုင္စရာေနရာအတြက္ အဆင္ေျပသြားခဲ့ရ၏။ သူနာျပဳအဖြဲ႔မွဴး
ေဒၚေအးသက္မာ၏ အိမ္တြင္ ဖိုးေဇာ္ေနခြင့္ရခဲ့သည္။ ေဒၚေအးသက္မာက
ဖိုးေဇာ္မိဘေတြႏွင့္ ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္
ဖုိးေဇာ္ကို ေနထိုင္ခြင့္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာမွာ အသက္(၃၉)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ တစ္ခုလပ္ကေလးတစ္ေယာက္အေမျဖစ္သည္။
ဖိုးေဇာ္က ထိုအိမ္တြင္ တူလိုသားလိုေနထိုင္ရသည္။ ေဒၚေအးသက္မာ၏ သမီးျဖစ္သူက
အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ထိုအိမ္ မွာပင္ အတူေနထိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္လည္း
ဖိုးေဇာ္အတြက္ အေနအထိုင္မက်ဥ္းက်ပ္ခဲ့။ ေဆး႐ုံမွာ အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး
လုပ္ကိုင္ ေနရသူမို႔ အိမ္ကို အိပ္စက္အနားယူ႐ုံသာ လာတတ္သည္ျဖစ္ရာ
ဖုိးေဇာ္အတြက္ အဆင္ေျပေနခဲ့သည္။ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္လည္း
ေဆး႐ုံထဲက အ႐ႈပ္ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနခဲ့သည္။ ဖိုးေဇာ္ႏွင့္
ပတ္သက္ေနသူကေတာ့.....။ ေဒၚေအးသက္မာမွာ အသက္(၃၉)ႏွစ္ဝန္းက်င္ကေလးတစ္ေယာက္အေမ
တစ္ခုလပ္ျဖစ္ေပမယ့္ အေတာ္ေလးႏုပ်ဳိ ေနေသးသည္။ သူနာျပဳဝတ္စုံဝတ္ထားလွ်င္
စြင့္ကားေသာ တင္သားလုံးလုံးႀကီးမ်ား၊ ေသးက်ဥ္ေသာခါးႏွင့္ မို႔ေမာက္ၾကြတက္
ေနေသာ ေရႊရင္အစုံက တပ္မက္ဖြယ္အတိျဖစ္ေနေသးသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကို
အေခ်ာင္ႏႈိက္ခ်င္ေနသည့္ ေဆး႐ုံမွ ဆရာဝန္၊ ပါရဂူႀကီးေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။
သုိ႔ေပမယ့္ ေဒၚေအးသက္မာက ခဲမွန္ခဲ့ဖူးေသာ စာသူငယ္ပမာ ခံစားေနရသည္။ သူမႏွင့္
ကြဲ သြားခဲ့ေသာ ေယာက်္ားက သူမထက္ အသက္ႀကီးသည္။ ဇီဇာေၾကာင္သည္။ သဝန္တို
အူတိုၿပီး ဟိုလူနဲ႔သမုတ္၊ ဒီလူနဲ႔ သမုတ္ စြပ္စြဲေျပာဆိုျပႆနာရွာသည္။
အစကေတာ့ သူမကိုခ်စ္၍ သဝန္တိုျခင္းဟု ေဒၚေအးသက္မာဘက္မွ နားလည္ေပး
ႏိုင္ခဲ့ပါေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ထက္ အသက္ငယ္တဲ့ မိန္းမကို
ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ေလာကဓမၼတာ ကာမဆႏၵေတြကို အျပည့္ အဝ
မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့သည့္ လင္အို၊ လင္ညစ္၊ လင္ျပႆနာတုံးႀကီးကို ၾကာလာေတာ့
စိတ္ပ်က္လာရသည္။ သည္းမခံ ႏိုင္ ျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဦးသား
သေဘာထားျခင္း မတိုက္ဆိုင္၊ ညွိႏႈိင္းနားလည္ေပးႏိုင္ျခင္း
မရွိၾကေတာ့သျဖင့္ ကြဲၾက ရေတာ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေဒၚေအးသက္မာက ကိုယ့္ထက္အသက္ႀကီးတဲ့ေယာက္်ားေတြကို
စိတ္မဝင္စားရဲ ေတာ့။ ရင္မခုန္ရဲေတာ့။ အဲဒီမွာ သူမ၏အျမင္အာ႐ုံ၊
အေတြးအာ႐ုံေတြထဲမွာ ဖိုးေဇာ္ကို ျမင္ေတြ႔လာသည္။ ေတြးမိလာသည္။ ဖိုးေဇာ္က
လူပုံေျဖာင့္ေျဖာင့္၊ ခႏၶာကိုယ္ ေတာင့္ေတာင့္ တင္းတင္းနဲ႔ ဆိုေတာ့
တူလိုသားလိုေျပာဆိုေနထိုင္ေနရင္းမွပင္ ေဒၚေအးသက္မာ စိတ္ထဲ စိုးမိုးလာသည္။ ျမင္ပါေတြ႔ပါမ်ားလာေတာ့ သူမကို ဒိန္းတလိန္းနတ္ဖမ္းစားသြားေတာ့သည္။
ဖိုးေဇာ္ကို တပ္မက္စိတ္မ်ား ထိန္းမရသိမ္းမရျဖစ္လာသည္။
ဖိုးေဇာ္အေပၚယစ္မူးလာသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဖိုးေဇာ္က သူမထက္ လည္း အသက္ငယ္ၿပီး
အသိမိတ္ေဆြရဲ႕သားတစ္ေယာက္မုိ႔ ေဒၚေအးသက္မာမွာ သူမ၏ စိတ္ကို
ထိန္းသိမ္းခ်ဳိးႏွိမ္ကာ ေနခဲ့ သည္။ အုံ႔ပုန္းစိတ္မ်ား အုံၾကြမလာေအာင္
ထိန္းသိမ္းထားရ၏။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းက တိုက္ဆိုင္ေတာ့.....။ “
ဟယ္....ဖိုးေဇာ္....နင္ ဒီညႏိုက္ဂ်ဴတီဝင္ရမယ္ဆို ” “
ဟုတ္တယ္....အန္တီသက္မာ.....ဒါေပမယ့္
ကိုတင္ဝင္းက မနက္ျဖန္ သူအျပင္သြားစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး က်ေနာ့္
အခ်ိန္နဲ႔ဂ်ဴတီလဲလိုက္လို႔ ျပန္လာတာ.....” “
ေအာ္.....ေအး.....ေအး....ဒါဆိုလည္း
ေရမိုးခ်ဳိး.....ငါ ထမင္းပြဲျပင္ထားလိုက္မယ္..... အတူတူစားရေအာင္ ” “
ဒါနဲ႔ အန္တီ့ သမီးလင္မယားလည္း မျမင္ပါလား.....ဘယ္သြားၾကလဲ.....”
“ သူ႔ေယာကၡမအိမ္ သြားတယ္ေလ.....အဲ့ဒီမွာ အိပ္မယ္တဲ့....” “ ဒါဆို
အန္တီသက္မာကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့ၾကတာေပါ့....ဟုတ္လား ” “
အမေလး....က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲလည္း ဘာျဖစ္လဲ....က်ဳပ္က အဘြားႀကီးျဖစ္ေနၿပီ....
တစ္ေယာက္ထဲေနလည္း ေၾကာက္စရာမရွိဘူး.....ဘယ္သူမွ ထိကပါးရိကပါး လာလုပ္မယ့္သူ
မရွိဘူး....တစ္ေယာက္ထဲလည္း ေနရဲတယ္....” “ အန္တီသက္မာကို ဘယ္သူက
အဘြားႀကီးလို႔ ေျပာတာလဲ....ဒီေလာက္ေခ်ာ ဒီေလာက္လွ ေနေသးတာကို
႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ေမသန္းႏုနဲ႔ နင္လားငါလားပဲ...ဟဲဟဲဟဲ....” “
ေအာင္မယ္....ဖိုးေဇာ္ေနာ္....လာေျမွာက္မေနနဲ႔ ” ဖိုးေဇာ္နဲ႔ စကားအျပန္အလွန္ေျပာဆိုေနာက္ေျပာင္ေနရတာကို ေဒၚေအးသက္မာစိတ္ထဲ ဆြတ္ပ်ံ ႔ ၾကည္ႏူးလာသည္။
“ ကဲ...ကိုယ္ေတာ္....ေရခ်ဳိးေတာ့....ၿပီးရင္ ထမင္းအတူစားမယ္.....” ဖိုးေဇာ္ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာ သက္ျပင္းေမာႀကီးခ်လိုက္မိသည္။ သူမရဲ႕
အု႔ံပုန္းစိတ္ေတြ အုံၾကြလို႔လာေနၿပီ။ ဖိုးေဇာ္
ေရခ်ဳိးရန္ေအာက္ဆင္းသြားေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာက ထမင္းပြဲကို အေသအခ်ာျပင္ဆင္လိုက္
သည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ခုံတစ္လုံးယူ၍ ထိုင္ၿပီး ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္
ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ ထိုင္လိုက္သည့္ေနရာက အိမ္ေအာက္ရွိ
ေရခ်ဳိးကန္ကို အတိုင္းသား ျမင္ႏိုင္သည့္ ေနရာ။ ထိုေနရာမွာက ဖိုးေဇာ္
ေရခ်ဳိးေနသည္။ ဂ်ာနယ္ဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္ ဖိုးေဇာ္
ေရခ်ဳိးေန သည္ကို တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္သည္။ ေယာက္်ားနဲ႔ ကြာၿပီးကတည္းက
ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္နဲ႔ ကင္းကြာေနတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚေအးသက္မာမွာ သူမ၏
စိတ္ထဲတြင္ တပ္မက္စြဲလန္းေနမိေသာ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္၏
ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္ျမင္ေနရေတာ့ စိတ္ေတြေဖာက္ျပားလာသည္။ အိမ္တြင္လည္း
ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနသည္ ဆိုေသာ အသိ ေၾကာင့္ ပိုမိုရဲတင္း၍ ရမက္စိတ္တို႔
အုံၾကြလာရသည္။ ဖိုးေဇာ္ေရခ်ဳိးေနတာကို အရသာခံကာတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း
ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက တစစ္စစ္ျဖင့္ ရြထလာသည္။ အရည္ၾကည္တခ်ဳိ႕က
စိမ့္ထြက္လာသည္။ မရေတာ့ေပ....။ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ သူမစိတ္ကို သူမ
မႏိုင္ေတာ့။ ဖိုးေဇာ္ကို ဒီည အမိဖမ္းေတာ့မည္ဟု စိတ္ထဲက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ခ်မိေနေတာ့ေလသည္။
ဖိုးေဇာ္ ေဒၚေအးသက္မာႏွင့္အတူ ထမင္းလက္ဆုံစားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး စားလုိ႔
ဝင္သြားသည္။ ဟင္းေတြ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာနဲ႔ စားေကာင္းေအာင္
ျပင္ဆင္ထားျခင္းေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္ အဝႀကိတ္ပစ္လိုက္မိသည္။ ဆူးပုတ္ရြက္နဲ႔
ၾကက္ဥကို ေရာၿပီး ေၾကာ္ေပးထားသည္။ တုိ႔စရာအျဖစ္ ငါးပိရည္နဲ႔ဒညင္းသီးလည္း
စီစဥ္ေပးထားေသးသည္။ ထမင္းၿမိန္စားေကာင္း သည့္ ဟင္းလ်ာမ်ားမို႔ ဖိုးေဇာ္
အေတာ္စားဝင္သြားသည္။ ထမင္းစားၿပီး အခ်ဳိတည္းဖို႔ဟုဆိုကာ
ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးႏွစ္လုံး ပင္ အဆစ္ေကၽြးလိုက္ေသးသည္။ ထမင္းစားၿပီး
အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ဖိုးေဇာ္ခဏထိုင္၍ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ေကာက္ဖတ္ေနလိုက္ ေသးသည္။
ထိုအေတာအတြင္း ေဒၚေအးသက္မာက အိမ္ေရွ႕ခန္းကို တံျမက္စည္းလွဲလိုက္၊
ဖုန္သုတ္လိုက္ႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ျပ ေနသည္။ ေဒၚေအးသက္မာနဲ႔ ဖိုးေဇာ္က
တူလိုသားလိုေနၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ ယခုအခ်ိန္လို သိပ္ၿပီး အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာ အနီး
ကပ္ရွိမေနခဲ့ဖူးေပ။ ဖိုးေဇာ္က ေဆး႐ုံမွာ အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာ
လွ်င္လည္း ေဒၚေအးသက္မာ၏ သမီးလင္မယား တုိ႔ရွိေနသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္က
အခန္းေအာင္းေနသည္က မ်ားသည္။ အိမ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနသည္ဆိုေသာ အသိက
ဖိုးေဇာ္ စိတ္ထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိလာ သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေဆး႐ုံမွ
မုဆိုးဖိုဆရာဝန္ႀကီးေတြ ႀကိတ္ခိုက္ေနေသာ ေဒၚေအးသက္မာကို ဖိုးေဇာ္
ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားၾကည့္မိေတာ့သည္။
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာက အသက္(၄၀)နားကပ္ေနၿပီဆိုေသာ္လည္းႏုပ်ဳိသည္ဟု ဆုိရ မည္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကလည္း
ေတာင့္တင္းေနဆဲပင္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ သြားလာလႈပ္ရွားေနသည့္ ေဒၚေအးသက္မာ၏
ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးေပါင္တံႀကီးမ်ား၊ ကားစြင့္ေနသည့္ ဖင္ဆုံႀကီးႏွစ္မႊာတုိ႔က နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီလႈပ္ရွားလ်က္ရွိေန
ရာ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ ခိုးၾကည့္ေနရင္း ရင္ေတြပူလာရသည္။
လမ္းေလွ်ာက္လိုက္လွ်င္ တုန္ခါလႈပ္ရမ္းသြားေသာ ဖင္ဆုံတစ္ တစ္ႀကီးကို
အငမ္းမရၾကည့္ရင္း ဖိုးေဇာ္ တံေတြးမ်ဳိခ်ေနမိသည္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ၾကာၾကာ
ဆက္ထိုင္ေနပါလွ်င္ ဖိုးေဇာ္ ေဒၚေအးသက္မာကို စိတ္ေရာလူေရာ
ျပစ္မွားမိေပေတာ့မည္။ “ အန္တီသက္မာ.....က်ေနာ္
သြားအိပ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ....ဟင္းေကာင္းေတြနဲ႔စားတာမ်ားလို႔
ဗိုက္ေလးသြားၿပီ ” “ ေအာ္....ေအး....ေအး ” ေဒၚေအးသက္မာကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး
အိပ္ယာထဲေရာက္ေတာ့ ဖိုးေဇာ္ ႀကိဳးစားၿပီးအိပ္ၾကည့္သည္။ မရ။ အေတြးအာ႐ုံ
ထဲမွာ ေဒၚေအးသက္မာ၏ စြဲမက္ဖြယ္ရာ တင္သားလွလွႀကီးကို ျမင္ေယာင္ေနသည္။
ဖိုးေဇာ္ စိတ္ကိုထိန္းမရေတာ့။ တင္းေန တဲ့ စိတ္ေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ပစ္မည္ဟု
ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ပုဆိုးကို ေျဖခ်ၿပီး တင္းမာေတာင္မတ္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာလီးတန္ ႀကီးကို လက္ျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ မ်က္လုံးအစုံကို
ေမွးမွိတ္ၿပီး အာ႐ုံထဲတြင္ ေဒၚေအးသက္မာကို ဝတ္လစ္ စလစ္ ကိုယ္လုံးႀကီးႏွင့္
ျမင္ေယာင္စိတ္ကူးကာ စိတ္တိုင္းက်ပုံေဖာ္စိတ္ကူးၿပီးဆက္ဆံ လိုးေဆာ္ပစ္ လိုက္သည္။ ထို႔အတူ လက္ကလည္း အဆက္မျပတ္ပင္ လႈပ္ရွားကာ
ဂြင္းတိုက္ေနမိသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကို စိတ္နဲ႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ျပစ္မွားရင္း
ဖိုးေဇာ္ရဲ႕စိတ္ကူးက အျမင့္ဆုံးသုိ႔ ေရာက္ရွိလာ၏။ လီးကို
ဆုပ္ကိုင္ထားေသာလက္ကို ပိုၿပီးတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ကာ
ခပ္သြက္သြက္ႀကီး လႈပ္ရွားပစ္လိုက္သည္။ ခဏ အၾကာတြင္မွာေတာ့.....။ “
အ....အ.....အီး ” ဖိုးေဇာ္ ခါးႀကီးေကာ့ကနဲျဖစ္သြားကာ ႏႈတ္မွ
မခ်င့္မရဲေအာ္ညီးရင္း သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္ လိုက္သည္။ ေဆးပညာအရ
မိမိဘာသာလက္ျဖင့္ အာသာဆႏၵေျဖေဖ်ာက္ျခင္းမွာ က်န္းမာေရးအျပင္၊ အဖက္ဖက္မွ
သင့္ေတာ္ေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္ဟု ေဆးပညာစာေစာင္တစ္ခုမွာ ဖိုးေဇာ္ ဖတ္ရဖူးသည္။
လူပ်ဳိလူလြတ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္မ်ား အတြက္ ဂြင္းတိုက္ျခင္းသည္ မိမိစိတ္ကို
ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သလို အဓမၼျပဳက်င့္ျခင္းအစရွိသည့္ မႈခင္းျဖစ္ရပ္မ်ားမွလည္း
အေတာ္အသင့္ ေလ်ာ့ပါးေစ သည္။ ဂြင္းတိုက္ျခင္းသည္ မိမိအိပ္ခန္းထဲတြင္
မိမိသာလွ်င္ ဘုရင္တစ္ဆူျဖစ္သည္ဟု ေဆးပညာရွင္ အဖြဲ႔ က ထုတ္ေဖာ္ေၾကျငာဖူးသည္။
အဓိပၸာယ္က မိမိဘာသာစိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ဆႏၵေျဖေဖ်ာက္ျခင္း
ေၾကာင့္ ဘယ္လိုမိန္းမမ်ဳိးကို မဆို မိမိစိတ္ကူးထဲတြင္ စိတ္ႀကိဳက္ပုံေဖာ္ဆက္ဆံခြင့္ရျခင္းပင္။ ဖိုးေဇာ္လို လူပ်ဳိလူလြတ္တစ္ေယာက္အတြက္ ဂြင္းတိုက္ျခင္းမွာ သူ၏ မဟာသုခဘုံပင္ျဖစ္ေနသည္။
ဖိုးေဇာ္ စိတ္ကူးထဲမွာ ေဒၚေအးသက္မာကို စိတ္ႀကိဳက္ပုံေဖာ္ၿပီး
စိတ္တိုင္းက်ဆက္ဆံ လိုးေဆာ္ပစ္လိုက္သည္။ သုတ္ရည္ထြက္သြားေတာ့ ေသြးသားဆႏၵက
ၿငိမ္သက္သြားသည္။ အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ မဟုတ္ေတာင္ အေၾကာေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ား
စိမ့္က်င္သြားၿပီမို႔ ဖိုးေဇာ္ အိပ္၍ရသြားသည္။ မၾကာခင္မွာပင္ ဖိုးေဇာ္
အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရသည္။ ဖိုးေဇာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမည့္အခ်ိန္ကို
ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ေစာင့္ေနရသည္။ ဖိုးေဇာ္ဆီမွ
သူမလိုခ်င္တပ္မက္ေနေသာအရာကို အမိဖမ္းႏိုင္ဖို႔ သူမရဲ႕ အသက္အရြယ္၊
ရာထူးအဆင့္အတန္းေၾကာင့္ စိတ္ ထင္တိုင္းက်ဲလို႔မျဖစ္မွန္း သူမအသိစိတ္
ထဲမွာေတာ့ သိေနသည္။ ဖိုးေဇာ္နဲ႔သူမက အသက္အရြယ္အရမ္းကြာဟေနသည့္ အျပင္
အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ခ်စ္ၾကႀကိဳက္ၾက၊ ႏွစ္ဦးသေဘာတူကာမဆက္ဆံၾကဖို႔
မျဖစ္ႏိုင္သည့္ အေနအထား။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္
ဖိုးေဇာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားမည့္အခ်ိန္ထိ
ေစာင့္ကာ သူမစိတ္ကူးထဲကအႀကံ အစည္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔
ေစာင့္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဖိုးေဇာ္က လူငယ္ဆိုေတာ့ စားရင္လည္း တဝတၿပဲ။
အနားယူရင္လည္း အျပည့္အဝယူတတ္သည္ကို ေဒၚေအးသက္မာ သိထားသည္။ ေနာက္ၿပီး
ဒီေန႔ညေန ဖိုးေဇာ္ကို ထမင္းေကၽြးေတာ့ သူမဘက္က အႀကံအစည္ရွိသည္မို႔
ေကာင္ေလးကို တက္စာမ်ားမ်ားေကၽြးထားသည္။ သူမအႀကံအစည္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု
ေျပာ၍ရေပသည္။ ဖိုးေဇာ္ အိပ္ခ်င္သည္ဟုဆိုကာ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားၿပီး
သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ အေသအလဲအိပ္ေမာက်သြားလိမ့္မည္ဟု ေဒၚေအးသက္မာ
ယုံၾကည္ထားသည္။ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေလာက္ ေစာင့္ေနေသာ
ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္ ဖိုးေဇာ္၏ အိပ္ခန္းထဲမွ
ေဟာက္သံသဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့
သူမ၏ မ်က္ႏွာတြင္ စိတ္လႈပ္ရွားေသာ အရိပ္ေလးတစ္ခု ျဖတ္သန္းသြားရသည္။
ဒီ့ထက္ပိုၿပီး မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့သည္မို႔ ဖိုးေဇာ္၏ အိပ္ခန္းထဲသုိ႔
ေျခေဖာ့နင္းကာ အသာလွမ္းဝင္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ျခင္ေထာင္ကို အသာမ၍
ဝင္လိုက္ၿပီး ဖိုးေဇာ္၏ ေဘးတြင္ တင္ပါးလႊဲထိုင္ကာ ေျပေလ်ာ့ေနေသာ ပုဆုိးကို
အသာေလး ေအာက္သုိ႔ ဆြဲဖယ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ “ အိုး...” ေဒၚေအးသက္မာ
ရင္ဖိုသြားရသည္။ ဖိုးေဇာ္၏ လီးက လုံးလုံးတုတ္တုတ္ႀကီး။ ဗိုက္ေပၚသုိ႔ မမာ
မေတာင့္ အေနအထားႏွင့္ အျပားလိုက္ကပ္ေနသည္။ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ တံေတြးကို
မနည္းမ်ဳိခ်လိုက္မိသည္။ စိတ္ေတြက ထိန္းလို႔မရႏိုင္ေတာ့။ လီးကို သူမ၏
လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္္
တယုတယဖြဖြရြရြေလးဆြဲကိုင္ယူကာ
ဆြေပးေနမိသည္။ လူက အမွန္တကယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေပမယ့္ လီးကေတာ့
ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ရဲ႕ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ ဆြေပးေနမႈေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း မာေၾကာ
ထၾကြလာသည္။ လီးတန္ႀကီးက တျဖည္းျဖည္း ပိုမိုတင္းမာႀကီးထြားလာသည္။ ဖိုးေဇာ္၏
လီးကို ကိုင္ဆြေနရင္း ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္လည္း ရမက္စိတ္ေတြ
ပိုမိုထၾကြျပင္းထန္ လာရၿပီ ျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားနဲ႔ ကင္းကြာေနရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ
ေဒၚေအးသက္မာမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ရဲ႕ လီးတန္ႀကီးကို ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္ေနရျခင္း
ေၾကာင့္ ခ်ဳိးႏွိမ္ထားရေသာ သူမ၏ ရမက္စိတ္မ်ား ထိန္းမရသိမ္းမရျဖစ္လာရသည္။
ယခင္ သူမလင္ေယာက်္ားႀကီးႏွင့္ အတူရွိခဲ့စဥ္က လီးစုပ္ေပးခဲ့ဖူးသည့္
အေတြ႔အႀကံဳရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္၏ လီးကိုကိုင္ထားေနလ်က္မွပင္
လီးစုပ္ခ်င္စိတ္ မ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို
လွ်ာျဖင့္သပ္သပ္ၿပီး ခံတြင္းထဲတြင္လည္း တံေတြးမ်ား စြတ္စိုလာမိသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဖိုးေဇာ္၏ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဟကာ ပါးစပ္ထဲ
ထိုးသြင္းစုပ္ယူမိလိုက္ပါေတာ့သည္။
မအိပ္ခင္က ဂြင္းတိုက္ထားေသာေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္၏ လီးတြင္ကပ္က်န္ေသာ လရည္နံ႔က
ေဒၚေအးသက္မာ၏ လွ်ာဖ်ားမွ တဆင့္ တစ္ကိုယ္လုံး အႏွ႔ံ စီးဆင္းသြားသည္။
ကပ္က်န္ေနေသာ လရည္အခ်ဳိ႕က လွ်ာဖ်ားထဲစိမ့္ဝင္သြားျခင္းေၾကာင့္
ေဒၚေအးသက္မာ၏ အေသြးအသားေတြက အထူးလႈပ္ရွားသြားသည္။ ပါးစပ္ထဲမွ
လီးဒစ္ႀကီးကို ခပ္ျပင္းျပင္းဖိစုပ္ရင္း အတြင္း မွ လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္လည္း
ထိုးယက္ေပးလိုက္သည္။ “ အြန္း....ဟင္း.....ျပြတ္...ပလြတ္....ျပြတ္....”
ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ လီးကိုအငမ္းမရျဖင့္ပင္ စုပ္ယူေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူမ၏
လက္ တစ္ဖက္ကလည္း ဖိုးေဇာ္၏ ေဂြးအုႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္ဖဝါးေလးထဲတြင္
ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖြဖြရြရြေလး ပြတ္လွိမ့္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ လီးကို အစြမ္းကုန္
စုပ္ယူႏႈိးဆြေပးေနမႈေၾကာင့္ လူက အိပ္ေပ်ာ္ ေနေသာ္လည္း လီးႀကီးက
အဆမတန္တင္းမာလာကာ ေဂြးအုႀကီး မ်ားက ႐ႈံ႕လိုက္တြလိုက္ျဖစ္ကာ လုံးတစ္လာၾကသည္။
ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စိတ္မာန္တက္ၿပီး လီးဒစ္ႀကီးကို ျပြတ္ကနဲ
ျပြတ္ကနဲ အသံထြက္ျမည္ေအာင္ပင္ စုပ္ယူေနသည္။ လီးတန္ႀကီး၏ ဒစ္ေအာက္ဖက္နားကို
ႏႈတ္ခမ္း အစုံျဖင့္ ဖိကပ္စုပ္နမ္းျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းကို
အနည္းငယ္ဟ၍ ေခါင္းကိုငု႔ံခ်ၿပီး ဖိုးေဇာ္၏ လီးတန္မာမာႀကီးကို ပါးစပ္ထဲသုိ႔
ဝင္ႏိုင္သမွ်ဝင္ေအာင္ ငုံခဲစုပ္ယူသည္။ ဖိုးေဇာ္၏လီးမွာ လုံးပတ္ ႀကီးေသာ
လီးျဖစ္သျဖင့္ သူမပါးစပ္ထဲတြင္ အျပည့္အသိပ္ ျဖစ္ လုိ႔ေနသည္။ လီးဒစ္ထိပ္ႀကီး
ေဒၚေအးသက္မာ၏ အာေခါင္ကို လာေထာက္ေတာ့ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြႏွင့္
ဖိုးေဇာ္၏ ဆီးခုံလေမႊးအုံႀကီးတုိ႔ ဖိကပ္မိသြားသည္။ ဖိုးေဇာ္၏ လီးကို
ေဒၚေအးသက္မာ တဆုံးငုံကာ စုပ္မိေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
“
အု...အု....ဟူး...” ဖိုးေဇာ္ အိပ္ေမာက်ေနမွန္းသိသျဖင့္ ေဒၚေအးသက္မာမွာ
စိတ္ထင္တိုင္း ေသာင္းက်န္းေနမိျခင္း ျဖစ္သည္။ လီးကို
အဆုံးထိအာေခါင္ေထာက္ေအာင္ စုပ္ယူလိုက္မိသျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ဝဲတက္လာရသည္။
လီးစုပ္ေနရင္းမွလည္း သူမ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးက အစြမ္းကုန္ ေဖာင္းကား
တင္းမာလာၿပီး အရည္ၾကည္ေလးေတြ တစစ္စစ္စိမ့္ထြက္ေနၿပီဆိုတာ သတိ
ထားမိလိုက္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ ဘာမွမစဥ္းစားေနေတာ့ေပ။ သူမ၏
အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ၿပီး ထမီကိုခါးဆီသုိ႔ လိပ္တင္ကာ ဖိုးေဇာ္၏
ကိုယ္လုံးႀကီးေပၚသုိ႔ ကားယားခြေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ သူမစုပ္ယူထားသျဖင့္ တံေတြးမ်ားျဖင့္ ရႊဲစိုေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို
လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲမတ္ ထိန္းကိုင္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္ဝသုိ႔ေတ့ကာ တအိအိ ျဖင့္
ဖိထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ “ အ....အား....ဟင္း....ရွီး....ႀကီးလိုက္တဲ့ လီးႀကီး....ျပည့္က်ပ္ေနတာပဲ.....”
ေဒၚေအးသက္မာ ႏႈတ္မွ တီးတိုးေလးေရရြတ္ၿငီးတြားသည္။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ကင္းကြာ
ျပတ္လပ္ ေနတဲ့ အရသာကို ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ ထိေတြ႔ခံစားလိုက္ရသည္။ လီးရဲ႕
အရသာေၾကာင့္ အေသြးအသားရမက္ဆႏၵေတြက အရွိန္အ ဟုန္ျပင္းစြာ
ထၾကြေသာင္းက်န္းေနေလၿပီ။ ကာမရမက္စိတ္ ေၾကာင့္
ဘာကိုမွမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ျဖစ္သြား သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ ဖိုးေဇာ္ လီးတန္ႀကီးေပၚခြထိုင္ၿပီး
ဖင္ဆုံႀကီးကို ၾကြၾကြတင္ကာ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ဖိေဆာင့္လိုးခ်ပစ္ လိုက္သည္။ “
ျပြတ္....ျဗစ္.....ျဗစ္....ဖြတ္...ဖတ္...ဖတ္....ျပြတ္...ျဗစ္....ပလြတ္....”
ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ အရည္ၾကည္အခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးက
ဝင္တိုင္းထြက္တိုင္း အသံျမည္ လာသည္။ အေပၚမွ ကားယားခြထိုင္ၿပီး
ေဆာင့္ခ်ေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ေဒၚေအးသက္မာ၏ တင္သား ပု႔ံပု႔ံႀကီးႏွင့္
ဖိုးေဇာ္၏ ဆီးခုံတုိ႔ ႐ိုက္ခတ္မိသံတို႔ ထြက္ေပၚလာသည္။ ဖိုးေဇာ္
အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးသြားမည္ကို စိုးရိမ္စိတ္မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္
ရမက္စိတ္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ အရမ္းေဟာ့ေနၿပီျဖစ္သည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ
လီးတန္ႀကီး နင့္နင့္နဲနဲဝင္ေအာင္ ဖိေဆာင့္ခ်ၿပီး စိတ္လြတ္လက္လြတ္ပင္ အေပၚမွ
တက္လိုးေနမိသည္။ ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္ စိတ္ထန္ၿပီး အေပၚမွစိတ္တိုင္းက်
ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္းတက္ေဆာင့္ေနမွေတာ့
ဖိုးေဇာ္လည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးရၿပီေပါ့။ သူ႔
ခႏၶာကိုယ္ေပၚခြတက္ထိုင္ၿပီး လႈပ္ရွားေနမႈေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးသြားေသာ
ဖိုးေဇာ္မွာ ႏိုးႏိုးခ်င္း လန္႔သြားေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လီးတန္ႀကီးဆီမွ
ေႏြးေထြး အိစက္ေနေသာ အေတြ႔ႏွင့္ ပြတ္တိုက္မႈအရသာတုိ႔ကို
ခံစားလိုက္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ဖိုးေဇာ္ သတိ ဝင္ လာသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဖိုးေဇာ္
အသာေလးမွိန္းၿပီး ေနလိုက္သည္။ ဒီအိမ္ထဲမွာ
ေဒၚေအးသက္မာနဲ႔ သူနဲ႔
ႏွစ္ေယာက္ ထဲရွိေနသည္ဆိုေတာ့ သူ႔အေပၚတက္ခြၿပီး ေဆာင့္လိုးေနသူမွာ
ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္မွ လြဲၿပီး တျခားသူမရွိႏိုင္။ ခံစားေနရသည့္ အရသာကလည္း
ေကာင္းလြန္းလွသည္မို႔ ဖိုးေဇာ္ အရသာခံကာ ၿငိမ္ေနလိုက္၏။ “
ဖြတ္...ဖတ္....ျဗစ္...ျပြတ္...ျဗစ္...ပလြတ္...ျပြတ္...ဖတ္...ဖတ္.....” “ အ....အ....ဟင့္....ဟင့္....အ....အီး.....ဟင္း....ကၽြတ္....ကၽြတ္....ရွီး...ေကာင္းလိုက္တဲ့
လီးႀကီး.....” ေဒၚေအးသက္မာ ဖိုးေဇာ္ရဲ႕လီးကို တ တၿပီး စိတ္ႀကိဳက္
ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်ၿပီး လိုးေနသည္။ ဖိုးေဇာ္မွာ ေဒၚေအးသက္မာ၏
ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြကို အံတင္းတင္းႀကိတ္ၿပီး ခံစားေနရသည္။ေတာ္ေသးသည္ဟု
ဆိုရမည္။ မအိပ္ခင္က ေဒၚေအးသက္မာကို မွန္းၿပီး တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္
ဂြင္းတိုက္ထား၍သာ ယခု ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို
ခံႏိုင္ရည္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္ဟုဖိုးေဇာ္ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။ “ ဖတ္...ဖတ္....ျပြတ္...ျဗစ္...ျဗစ္...ဒုတ္....အ....ဟား....ရွီး....လီးက သားအိမ္ကိုေတာင္ လာေထာက္တယ္....... ကၽြတ္....ကၽြတ္.....ဖြတ္....ဖတ္....အင္း....ဟင္း.....”
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေဆာင့္ခ်က္က အားပါသြားၿပီး အရွိန္ျပင္းသြားရာ
သူမ၏ သားအိမ္ကို ဖိုးေဇာ္ လီးဒစ္ႀကီးက အရွိန္ႏွင့္ဝင္ေဆာင့္မိသျဖင့္ သူမ
ဖင္ဆုံႀကီးကို ႏွဲ႔ဝိုက္ကာ လႈပ္ရွားရင္း ဖိႀကိတ္ေပးျပန္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ
တစ္ကိုယ္လုံး ေခၽြးေတြရႊဲေနၿပီျဖစ္သည္။ ေမာလည္း ေမာလာၿပီ။ အေပၚမွ
စိတ္ႀကိဳက္တက္ေဆာင့္ေနရင္းမွ ပင္ ႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္ ၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္၏။
သုိ႔ေပမယ့္ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ အားမရႏိုင္ေသးေခ်။ အားရပါးရ ဖိေဆာင့္
လိုးခ်လိုက္၊ လီးကိုေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆုံးထိသြင္းထားၿပီး ႏဲွ႔ဝိုက္ကာ
ဖိႀကိတ္လိုးလိုက္ျဖင့္ ႏွစ္ အေတာ္ၾကာ ျပတ္လပ္ေနေသာ လီးအရသာကို
အတိုးခ်ခံစားလို႔ေန၏။ ေအာက္က ဖိုးေဇာ္ တစ္ေယာက္ မွာေတာ့ မ႐ိုးမရြ
ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ လီးတန္ႀကီး တေလွ်ာက္ ပူထူက်င္ဆိမ့္ကာ ယားၾကြေန၏။
စိတ္ထဲမွာ အဆက္မျပတ္လႈပ္ရွား လိုးေဆာ္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာရသည္။
ေဒၚေအးသက္မာကို အေပၚမွဆြဲခ်ကာ ပက္လက္လွန္ေပါင္ၿဖဲၿပီး
တက္ေဆာ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို အေနအထားမ်ဳိးမွာ
ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး သူ႔ကို ျငင္းဆန္ကာ
ေရွာင္ဖယ္သြားမွာစိုးရိမ္မိသည္။ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ ေဒၚေအးသက္မာကို ဖိုးေဇာ္ ထပ္ၿပီး ပတ္သက္ခ်င္ေနေသးသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ၏စိတ္ကို မနည္းခ်ဳိးႏွိမ္ ထားလိုက္ရသည္။ ေဒၚေအးသက္မာက
ဖိုးေဇာ္၏ လီးတန္ႀကီး မာေတာင္ေထာင္မတ္ေနသေရြ႕ သူမစိတ္ႀကိဳက္ အေပၚကတက္
ေဆာင့္ေနမည့္ပုံေပၚသည္။ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္လိုးခ်လိုက္၊ ဖိႀကိတ္ေဆာင့္လိုက္ျဖင့္ ္
အစြမ္းကုန္ ေသာင္းက်န္းေနသည္။ ဖိုးေဇာ္ ေအာက္ကေန သူ႔ခါးကို မသိမသာ
ေကာ့ေကာ့တင္၍သာ ျပန္လိုးေပးေနရသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကေတာ့ သူ႔ရမက္
ေဇာႏွင့္သူမုိ႔ မရိပ္မိ။ သူမက ေဆာင့္အခ်၊ ဖိုးေဇာ္ကလည္း
ေအာက္မွေကာ့ေကာ့တင္ၿပီး လိုးအေပးႏွင့္ အထာက်လာသည္။ “
ဖတ္....ဖတ္....ျပြတ္....ပလြတ္....ျဗစ္....ျပြတ္.....ျဗစ္....ဖတ္....ပလြတ္....ျပြတ္....ဖြတ္....” “ အင္း.....ဟင္း....အို....ကၽြတ္သြားၿပီ.....”
တစ္ခ်ီမွာေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာက အားရပါးရေဆာင့္လိုးခ်ရန္ ဖင္ဆုံႀကီးကို
ၾကြလိုက္ရာ လီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ကၽြတ္ထြက္သြားသည္။ ေဒၚေအးသက္မာက
စိတ္တိုသလိုေရရြတ္ရင္း လီးကို အငမ္းမရလက္ျဖင့္ျပန္ဆြဲယူကာ ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္
ေတ့ၿပီး ျပန္ထိုင္ခ်သည္။ ဖိုးေဇာ္၏ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ဆီးခုံေပါင္သားတုိ႔
တဝိုက္တြင္ ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ထြက္ထားေသာ ေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္
ရႊဲစိုေနသည္။ “ အင့္....အင့္....ဟင့္....အင့္....ဟင့္....”
ေစာက္ဖုတ္ထဲလီးကို ျပန္သြင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒၚေအးသက္မာက လီးအဆုံးထိ
အားႏွင့္ ဖိေဆာင့္ လိုးခ်ကာ ဖင္ကို ဖိႀကိတ္ၿပီး
ခပ္သြက္သြက္ႀကီးႀကိတ္လိုးလာသည္။သူမ ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီၿပီးရန္ တာစူေနေပၿပီ။ ေဒၚေအးသက္မာ အေပၚမွ
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိႀကိတ္ၿပီး အဆက္မျပတ္လိုးေနသည့္ဒဏ္ကို ဖိုးေဇာ္
ခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့။ လီးက ထူပူလာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ၏ခါးကို
ေကာ့ေကာ့တင္ရင္းျဖင့္ လရည္ေတြကို ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသုိ႔
ပန္းထုတ္လိုက္မိေတာ့သည္။ ဖိုးေဇာ္၏ လီးထိပ္မွ လရည္မ်ားပန္းထြက္လာခ်ိန္တြင္
ေဒၚေအးသက္မာ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားနံရံမ်ားမွေႏြးကနဲခံစား သြားရကာ သူမ၏ သားအိမ္မွ တဆတ္ဆတ္လႈပ္ခါသြားမႈကို
မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေစာက္ရည္ေတြကို ညွစ္ထုတ္လိုက္မိေလ ေတာ့သည္။ “
အို....အို....အ.....အဟင့္.....အမေလး....ေလး....ပူေႏြးသြားတာပဲ.....အ....အ...အိ....အ....
အား....ရွီး....ထြက္..... ထြက္ကုန္ၿပီ.....ဟင္း....” ဖိုးေဇာ္
မနက္အိပ္ယာႏိုးေတာ့ ညကအေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။ ေဒၚေအးသက္မာကို
စိတ္နဲ႔ျပစ္မွားေနမိ သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း တကယ္တန္း ညကေတြ႔ေတာ့ သူ႔ဘက္က ဘာမွ
မစြမ္းေဆာင္လိုက္ရ။ ဒါကိုေတြးၿပီး ဖိုးေဇာ္ မေက် မနပ္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ေဆး႐ုံကို ညေနပိုင္းမွ ဂ်ဴတီဝင္ရမွာျဖစ္သည့္အတြက္ အိပ္ယာထဲမွ မထေသးဘဲ
ဖိုးေဇာ္ ေတြးေန ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာကေတာ့ အလုပ္သြားေလာက္ေပၿပီ။ ညက
ဖိုးေဇာ္ လရည္ထြက္ကာၿပီးသြားေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာလည္း ၿပိဳင္တူၿပီးသြားကာ
ဖင္ဆုံႀကီးကို ၾကြ၍ လီးကိုခၽြတ္ၿပီး ကိုယ္ေပၚမွဆင္းသည္။ ထုိ႔ေနာက္
ဖိုးေဇာ္၏ ပုဆိုးကို ျပန္ဖုံးေပးၿပီး ကသုတ္က႐ိုက္ျပန္ထြက္သြားသည္။
ဖိုးေဇာ္လည္း အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ အပီအျပင္ ဆိမ့္သြား သည္မို႔
မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ကာ ဇိမ္ခံရင္း
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္၍
အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရ၏။ ေဒၚေအးသက္မာက သူ႔ထက္ အသက္ႀကီးေပမယ့္
ခႏၶာကိုယ္အခ်ဳိးအစားႏွင့္ ႐ုပ္ရည္က စြဲမက္စရာေကာင္းေန ေသးသည္ကို
ဖိုးေဇာ္သိသည္။ ဒီၾကားထဲ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဆီမွ ရရွိလိုက္ေသာ
အေတြ႔အထိအရသာေၾကာင့္ ေဒၚေအးသက္မာကို ဖိုးေဇာ္ ပုိလို႔စြဲမိသြားရၿပီ။
ေရွ႕ဆက္ၿပီး ေဒၚေအးသက္မာထံမွ သူရယူခ်င္တာေတြ ရွိေသးေသာေၾကာင့္ ဖိုးေဇာ္
ေဒၚေအးသက္မာကို အပိုင္ကိုင္ ဝါးႏိုင္ဖုိ႔ ေတြးေနရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အိပ္ယာထဲလွဲေနရတာ ေက်ာပူလာသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ ထထိုင္လိုက္သည္။ ျခင္ေထာင္ကိုမ၍
အျပင္ထြက္မည္ဟု ျပင္လိုက္စဥ္ မွာပင္ ဖိုးေဇာ္၏ လက္က တစ္စုံတစ္ခုကို
သြားစမ္းမိသည္။ “ ဟင္....အတြင္းခံေဘာင္းဘီပါလား....ဒါ....အန္တီသက္မာရဲ႕
ေဘာင္းဘီပဲ....” မိန္းမဝတ္အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဖိုးေဇာ္ကိုင္ၾကည့္ရင္း
ေရရြတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဖိုးေဇာ္ တစ္ေယာက္ အႀကံေကာင္းတစ္ခုကို
ေတြးမိလိုက္ေလေတာ့၏။ “ ဟား....ဟား....ဟုတ္ၿပီ....အႀကံရၿပီ....ေတြ႔ၾကၿပီေပါ့ အန္တီသက္မာရယ္.... က်ေနာ့္ အတြက္ေတာ့ အန္တီသက္မာက “ေရမီးအစုံ” ျဖစ္ရေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ.....ဟား....ဟား....”
“ ဟယ္....ဖိုးေဇာ္....နင္ ညေနမွဂ်ဴတီဝင္ရမွာ မဟုတ္လား.....ထြက္လာတာ
ေစာလွခ်ည္လား..... ဘာလဲ သမီးတို႔ ျပန္လာလို႔လား....” ဖိုးေဇာ္
ဂ်ဴတီခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ ေဆး႐ုံသုိ႔ အေစာႀကီးထြက္လာသျဖင့္ ေဒၚေအးသက္မာက
အံ့ၾသတႀကီးျဖင့္ ေမးခြန္း ထုတ္သည္။ ဖိုးေဇာ္ကိုျမင္ေတာ့ သူမကိုယ္သူမ
မလုံတာလည္းပါသည္။ ညကအျဖစ္အပ်က္မွာ သူမ၏လုပ္ရပ္ကို ဖိုးေဇာ္ မသိႏိုင္ဟု
သူမစိတ္ထဲ ေတြးထားသည္ မဟုတ္လား။ ဖိုးေဇာ္က သူနာျပဳဝတ္စုံျဖင့္
တင္းရင္းစြင့္ကား၍ တပ္မက္ဖြယ္ေကာင္း ေနေသာ ေဒၚေအးသက္မာကို
စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း..... “ အန္တီသက္မာ အခုအလုပ္အားၿပီလား....က်ေနာ္ ေျပာစရာရွိလို႔....” “ ေအာ္....ေအး....အားပါတယ္....ေျပာေလ...”
“ လာ.....ဒီမွာ မေျပာခ်င္ဘူး....” ဖိုးေဇာ္ ထိုသုိ႔ေျပာၿပီး
ေရွ႕မွလွည့္ထြက္သြားသျဖင့္ ေဒၚေအးသက္မာလည္း ဘုမသိဘမသိျဖင့္ပင္
ဖိုးေဇာ္ေနာက္သုိ႔ လိုက္ေလွ်ာက္လာမိသည္။ ဖိုးေဇာ္ ဦးတည္ေနတာက စတိုခန္း...။
“ ဟဲ့...ဖိုးေဇာ္....စတိုခန္းထဲထိဘာလို႔ေခၚလာတာလဲ.....ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ.....”
ေဒၚေအးသက္မာ နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္ ေမးသည္။ ဖိုးေဇာ္ ဘာမွျပန္မေျပာေသး။
စတိုခန္းတံခါးကို အတြင္းမွ ေလာ့ခ်ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ “ ဘာလုပ္တာလဲ
ဖိုးေဇာ္.....ဘာလို႔ တံခါးကို ေလာ့ခ်လိုက္တာလဲ.....” “ အန္တီသက္မာကို
ျပစရာရွိလုိ႔....သူမ်ားေတြျမင္သြားရင္ မေကာင္းဘူးေလ....” ေျပာေျပာဆုိဆို ဖိုးေဇာ္က သူ၏ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ အရာတစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
“ ဟင္....အို.....အဲဒါ....” “ ဟုတ္တယ္ေလ....အန္တီသက္မာရဲ႕
အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလ....ညက က်ေနာ္ ႏိုးေနတာ ၾကာၿပီ....အေပၚက အန္တီသက္မာ
တက္ေဆာင့္ေနတာ ဖီးလ္ပ်က္သြားမွာစုိးလို႔ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာ....” “
အို...ဟင့္အင္း....ဟင့္အင္း....”
ေဒၚေအးသက္မာ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွက္ရြံ႕ဆြံ႕အသြားခဲ့ရသည္။
ေခါင္းကိုငု႔ံကာ ထားေသာ္လည္း သူမမ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလုံး နီရဲသြားသည္ကို
ဖိုးေဇာ္ ျမင္လိုက္ရသည္။ “ ကဲပါ....ရွက္မေနပါနဲ႔....က်ေနာ္ဘယ္သူ႔မွ ျပန္မေျပာပါဘူး....” “ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ျပန္မေျပာပါနဲ႔ ဖိုးေဇာ္ရယ္....ေနာ္....ငါ...ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ....”
“ စိတ္ခ်ပါ....ဘယ္သူ႔မွ မေျပာပါဘူး.....ဒါေပမယ့္ ဒီမွာ ၾကည့္ပါအုံး....” “
အိုး....” ေဒၚေအးသက္မာ မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး ျဖစ္သြားသည္။ ဖိုးေဇာ္က
သူ၏ေဘာင္းဘီကို ေပါင္လည္ေလာက္ထိ ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ရာ လီးတန္ႀကီး
မတ္ေထာင္တင္းမာေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
“ က်ေနာ့္ လီးကို စုပ္ေပးဗ်ာ.....လီးက ေတာ္ေတာ္ေတာင္ေနၿပီ....” “
ဟို...ဟို....ဒီေဆး႐ုံထဲမွာ မေကာင္းပါဘူး ဖိုးေဇာ္ရယ္....နင္....နင္...ငါ့ကို အိမ္က်မွ ႀကိဳက္သလို လုပ္ပါဟာေနာ္ .....ငါ....တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ....”
ေဒၚေအးသက္မာ အေၾကာက္အကန္ပုံစံျဖင့္ ေတာင္းပန္သည္။ ဟုတ္သည္ေလ။ ဒီေဆး႐ုံမွာ
သူမက လုပ္သက္ရင့္ သူနာျပဳဆရာမႀကီးမဟုတ္လား။ မေတာ္လို႔
တစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ႔သြားရင္ သူမရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာေတြ အကုန္ေျမာင္းထဲ
ေရာက္သြားမည့္အျဖစ္။ “ ေသခ်ာလား.....အိမ္က်ရင္ အန္တီသက္မာကို က်ေနာ္
ႀကိဳက္သလိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ တကယ္ ေျပာတာလား...” “
တကယ္ပါဟယ္....တကယ္ပါ....ဒီမွာေတာ့
မသင့္ေတာ္ပါဘူး ဖိုးေဇာ္ရယ္....ေနာ္....ငါ ေၾကာက္လို႔ပါ....” “ အိမ္မွာ
အန္တီသက္မာရဲ႕ သမီးလင္မယား ျပန္ေရာက္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ....” “ ငါ
သူတုိ႔ကို သမီးရဲ႕ ေယာကၡမအိမ္မွာ သြားေနခိုင္းထားပါ့မယ္....ဖိုးေဇာ္ရယ္ နင့္ဟာႀကီးကို ျမန္ျမန္ျပန္သိမ္းၿပီး ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္ပါဟာ.....ေတာ္ၾကာ
တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ ဒုကၡပဲ....” ေဒၚေအးသက္မာက ဖိုးေဇာ္ရဲ႕
လီးတန္ႀကီးကို မ်က္လုံးေဝ့ၾကည့္ရင္း ေျပာသည္။ “ ေကာင္းၿပီ....အန္တီသက္မာ
ကတိတည္ပါေစ....က်ေနာ္ ဒီေန႔ညခြင့္တင္ၿပီး အိမ္ျပန္လာမယ္.... ညက်ရင္ က်ေနာ့္
စိတ္တိုင္းက် လိုက္ေလ်ာရမွာေနာ္.....ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေဘာင္းဘီေလးကို က်ေနာ္ သိမ္းထားလိုက္အုံးမယ္. .....”
“ ဟာ....နင္ အဲ့ဒါႀကီးကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထည့္ၿပီး
ေလွ်ာက္သြားမေနပါနဲ႔....ငါ့ကို ျပန္ေပးလိုက္ပါ.....” “ ဘယ္သူမွ
မျမင္ပါဘူး....ညက်ရင္ ေတြ႔မွျပန္ေပးမယ္....” ဖိုးေဇာ္
ၿပဳံးစိစိျဖင့္ေျပာရင္း ေဘာင္းဘီကို ျပန္ဆြဲတင္ကာ ဝတ္သည္။ ဒါေပမယ့္
လီးတန္ႀကီးက ေဘာင္းဘီထဲ ဖုထစ္ကာ အေနရခက္ေန၏။ “ က်ေနာ့္ လီးက ေတာ္ေတာ္ကို
မာန္ထေနတာဗ်....နည္းနည္းစိတ္ေက်နပ္သြားေအာင္
လုပ္ေပးဗ်ာ....” “ ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ....” “ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္
ပါးစပ္နဲ႔စုပ္ေပးဗ်ာ....” ဖိုးေဇာ္က လီးကို ေဘာင္းဘီဇစ္ေပါက္မွ
ျပန္ထုတ္ရင္း ေငါ့ကနဲ ေငါ့ကနဲ လႈပ္ျပရင္း အထြန္႔တက္ ျပန္သည္။ လီးတန္ႀကီး
ေငါ့ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေတာင္ျပေနတာကိုျမင္ေတာ့ ေဒၚေအးသက္မာ တစ္ေယာက္
ရင္ဖိုစိတ္ၾကြသြားပုံရသည္။ ဖိုးေဇာ္ကို မ်က္ေစာင္းေလး ခဲရင္း.... “ နင္
ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ ဖိုးေဇာ္ရယ္.....ညက် အိမ္ျပန္ရင္ နင္နဲ႔ေတြ႔ရမွာေတာင္
လန္႔လာၿပီ...” ၿငိဳျငင္သလိုေလး ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္
ဖိုးေဇာ္၏ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္
မတ္ေထာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ ေအာက္သုိ႔ ဆြဲခ်သည္။ ဖိုးေဇာ္က
လီးကို တင္းခံထား သည္။ လီးတန္ႀကီး၏ မာေက်ာမႈနဲ႔ အေၾကာသန္မႈကို
ခံစားမိလုိက္ေသာ ေဒၚေအးသက္မာတစ္ေယာက္ ရင္ထဲလႈိုက္ဖိုသြားရ ကာ
ႏႈတ္ခမ္းအစုံကိုဟ၍ လီးကို ပါးစပ္ထဲ ငုံကာစုပ္ယူလိုက္မိေလေတာ့သည္။ “
ျပြတ္....ျပြတ္....အား....ရွီး....”
တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္လို႔ ဖိုးေဇာ္ေျပာေပမယ့္ တစ္မိနစ္ေလာက္ၾကာသြားသည္။
ေဒၚေအးသက္မာ မ်က္လုံးေလးစုံမွိတ္ ကာ လီးကို ယုယၾကင္နာစြာစုပ္ေပးေနသည္။ “
ကဲ...ေတာ္ၿပီ.....က်ေနာ္ ခြင့္သြားတင္လိုက္အုံးမယ္....” ဖိုးေဇာ္
ေဘာင္းဘီထဲ လီးကိုျပန္သြင္းယူလိုက္ၿပီး ေဒၚေအးသက္မာ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို
ဆြဲယူမကာ မတ္တပ္ရပ္ေစ လိုက္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာက လီးစုပ္ေပးလိုက္ရသျဖင့္
သူမပါးစပ္တြင္ အနည္းငယ္ေပက်ံသြားေသာ တံေတြးမ်ားကို လွ်ာ ျဖင့္သပ္လိုက္သည္။ “
မမ အရင္ထြက္ႏွင့္....” ဖိုးေဇာ္က ေဒၚေအးသက္မာကို “ မမ ” ဟု
ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚလိုက္သည္။ ေဒၚေအးသက္မာ ဘဝင္ခိုက္သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ
ၿပဳံးေယာင္သမ္းကာ တြန္႔ေကြးသြားသည္။ ဖိုးေဇာ္ကို ္
ေက်ာခိုင္း၍ လွည့္ထြက္မည့္ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္....
“ ျဖန္း...” “ အ....ဟင့္...” ဖိုးေဇာ္က ေနာက္ကေန ေဒၚေအးသက္မာ၏ ကားအယ္ေနေသာ
ဖင္သားလုံးလုံးတစ္တစ္ႀကီးကို လက္ဝါးျဖင့္ လွမ္း႐ိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေဒၚေအးသက္မာက ေနာက္သုိ႔ သမင္လည္ျပန္ေလးလွည့္ၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ သည္။
ထို႔ေနာက္.... “ ညက်မွ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါ ေမာင္ရယ္....” ဟုေျပာရင္း
ကားစြင့္လုံးတစ္ေနေသာ ဖင္ဆုံႀကီးကို လႈပ္ခါေလွ်ာက္ သြားေလရာ
ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ သေဘာေခြ႔သြားေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ။
No comments:
Post a Comment